نوروگلیا چیست؟
نوروگلی‌ها یا پی‌بان‌ها یا پی‌چسب‌ها یا یاخته‌های گلیال، یاخته‌های پشتیبان دستگاه عصبی هستند که وظیفه حمایت از یاخته‌های عصبی را بر عهده دارند.پی بان‌ها سیستم عصبی مرکزی را به هم پیوند داده و به طریق فیزیکی و شیمیایی از آن محافظت می‌کنند. علاوه بر این مواد شیمیایی و غذایی مورد نیاز یاخته‌های عصبی را فراهم می‌آورند.
این یاخته‌ها در لابه‌لای نورون‌ها (پی‌یاخته‌ها) قرار دارند و نقشی محافظتی دارند. شمارشان ۱۵-۱۰ برابر پی‌یاخته‌هاست. اینها نیز به دو قسمت محیطی و مرکزی تقسیم‌بندی می‌شوند.
اگرچه پی بان‌ها کوچکتر از یاخته‌های عصبی هستند، از نظر تعداد ۱۰ تا ۵۰ برابر آنها هستند به طوری که نیمی از حجم مغز و نخاع را شامل می‌شوند. این یاخته‌ها به چهار دستهٔ کلی تقسیم می‌شوند:
-
آستروسیتها (اختریاخته‌ها)
-
الیگودندروسیتها (یاخته‌های کم‌شاخه)
-
یاخته‌های میکروگلیال (ریزپی‌بان‌ها)
-
یاخته‌های اپندیم
یاخته‌های میکروگلیال (ریزپی‌بان‌ها) از بقیه کوچکتر هستند. بر همین اساس به الیگودندروسیتها، آستروسیتها و اپندیم، روی هم رفته درشت‌پی‌بان یا ماکروگلیالمی‌گویند.
نخستین بار دانشمندی به نام ویرخف مادهٔ میان بافت عصبی که یاخته‌های عصبی را فرا گرفته است، را نوروگلیا یا چسب عصب نامید. اکنون ما می‌دانیم که آن چسب ساختمان یاخته‌ای دارد.